Herfstvakantie in Myanmar

Een van de landen hier in Azië die nog enigszins on-ontdekt genoemd mag worden, is Myanmar. Aangezien het land enorm in ontwikkeling is, werd het ons duidelijk en steeds vaker aangeraden om dus juist nú dit land te gaan bezoeken, nu het nog oorspronkelijk en authentiek is. Dus inmiddels met stip op nummer 1 van de 'korte vakantie'-wish list terecht gekomen...besloten we dat de herfstvakantie een mooi moment was om hier naartoe op reis te gaan. We merkten dat er nog wel enige verwarring bij de oudere garde heerste (de opa's en oma's zeg maar...;-)) over de naam van het land, want is het nou Myanmar? Het heet toch Birma of is het Burma? Dus eerst even wat geschiedenis... Zo'n 30 jaar geleden werd Burma (in het NL is het Birma) omgedoopt tot 'Republic of the Union of Myanmar', zoals het nu officieel zelfs volledig heet. En omdat de toenmalige hoofdstad Yangon (vroeger heette dit Rangoon) te druk werd om het goed te kunnen besturen werd deze in 2005 verplaatst naar de huidige hoofdstad Naypyidaw, wat 'city of kings' betekent. Tot 2011 is het land volledig in handen van de militairen geweest en tot nog zo'n 4 jaar daarna kende het land nog verschillende burgeroorlogen. Al in 2007 kwamen een aantal monniken in opstand in hun verlangen naar een democratisch land. Het duurde echter nog tot 2011 voordat er een nieuwe grondwet in werking trad, die formeel een einde maakte aan het militaire bestuur en pas in 2012 was er volledige wapenstilstand. Eind 2015 won eindelijk een democratische politieke partij en begin 2016 werd er een nieuwe president gekozen. Kortom: Myanmar is nog maar heel kort uit de onderdrukking en opent zich langzaam voor nieuwe mogelijkheden voor hun bevolking en ook buitenlandse ondernemingen. Ook op dit moment is het nog onrustig in Myanmar. In Rakhine state worden moslims onderdrukt door boeddhisten en dit leidt tot gewelddadige opstanden. Het zal nog wel jaren duren voor het zich een goed ontwikkeld en economisch zelfstandig land kan noemen, dus het was erg bijzonder om er in deze fase waarin Myanmar nu is, een week door dit prachtige land te mogen reizen.

Onze trip begon in Yangon, een grote stad met ruim 5 miljoen inwoners. Het is vooral bekend om de enorme grote gouden Shwedagon Pagoda, een 98 meter hoge tempel bedekt met 50.000 kilo bladgoud en duizenden kostbare edelstenen. Het is een van de belangrijkste boeddhistische bedevaartsoorden ter wereld. Inderdaad, een erg indrukwekkende tempel, heel bijzonder. Verder veel door de oude (toch wel enigszins vervallen) stad geslenterd en ons vergaapt aan de vele kleurrijke straat eet-stalletjes en fruit- en groenten marktjes. Hierna gingen we met een interne vlucht in een klein propellor vliegtuigje met het oh zo bekende 'KBZ Airlines' (ehum) naar Bagan.
Bagan is the place to be in Myanmar: nog steeds staan er ruim 2200 tempels en pagode's verspreid in het prachtige groene landschap. En daar kan je dan lekker doorheen met de fiets en op enkele tempels stijl omhoog klimmen voor schitterende vergezichten, vooral prachtig tijdens zonsondergang. We hebben zelfs een middag e-bikes gehuurd, voor Koen het hoogtepunt van de vakantie want hij mocht he-le-maal zelf op deze brommer rond rijden. Hoe cool was dat! Genoten van de prachtige tempels, de eindeloze groene natuur en van een stralende Koen op ZIJN brommer....echt zo leuk! We hadden een klein simpel hotelletje met een fijn zwembadje, dus na alle warmte en rode stoffige paadjes was het lekker afkoelen. Er waren ook vrienden van ons die precies dezelfde route deze week in Myanmar deden, alleen 1 dag op ons vooruit liepen. In Bagan zaten ze in hetzelfde hotel, dus gezellig met hen geborreld en gegeten.
Onze volgende stop was het bergdorpje Kalaw, waar we met een privé busje heen werden gereden via een prachtige route over de heuvels. We stopten nog bij een olifanten 'rusthuis', waar een 6-tal bejaarde olifanten verzorgd werden. We mochten ze uitgebreid voeren, zo leuk om te doen! Kalaw is een klein bergplaatsje met een ongedwongen sfeer, waar we in een grappig Nepalees restaurantje met allerlei backpackers met z'n allen aan lange tafels zaten te eten. De volgende dag hebben we een lokale trein genomen naar place to be number two: Inle Lake. De treinreis was ook weer heel bijzonder. Her en der werd er onderweg vaart geminderd om even een zak witte kolen naar een huisje langs de route te gooien of er stond iemand met een stapel houtblokken die maar even werden ingeladen en naast de manden met kokosnoten werden gelegd...Kortom: een hoop te zien onderweg!
Inle Lake is een groot zoetwatermeer en wordt omringd door een bergachtig landschap. Op het Inle Lake zelf zijn talloze zogenaamde floating villages en floating gardens. De dorpjes zijn op palen gebouwd midden op het water. Ieder dorpje heeft zich in een eigen handicraft gespecialiseerd, zoals o.a. de zijden- en lotus weverij, sigaren draaierijen, houtbewerking en zelfs zilversmederijen. In de floating gardens blijken oneindig veel tomaten en aubergines te groeien. Wanneer je naar deze tuinen vaart kom je onderweg heel wat vissers tegen die zichzelf en hun longtail bootje voortbewegen door met één been te peddelen en ondertussen met hun handen een enorme visfuik in het water laten zakken. We hadden geluk om er net te zijn tijdens het (let op nou komt het...) Phaung Daw Oo Pagoda Festival. Ken je wel toch? ;-) Tijdens dit festival worden gedurende 2 weken heilige Boeddha beelden en zelfs een hele tempel op praalboten langs alle dorpen op het meer getrokken, door boten met 'one-leg-rowers'. Ieder dorp levert een longtail boot met de beste 'one-leg-rowers' van dat dorp die deze praalboten voortrekken. Een enorm levendig en kleurrijk geheel en het was heerlijk om ook zelf in een longtail boot over het water te varen en dit te kunnen aanschouwen. Ook hier geweldig leuk in een erg lokaal tentje gegeten met onze S'porese vrienden waar we dus hier ook weer mee hadden afgesproken. De dag erna hebben wij nog een fietstocht gemaakt langs het meer en vervolgens dwars over het meer, met de fietsen aan boord, op een longtail bootje weer terug. 's Middags vlogen we met de ons zo vertrouwde Air KBZ weer terug naar Yangon. Dat was ook nog wat....Deze vlucht vertrok vanuit het ook zo wereldberoemde 'Heho Airport'....wat niet meer was dan een klein aftands stenen gebouwtje en een landingsbaan(..tje!), wat tevens het startbaan(..tje!) was, van 10 meter in het midden van niks, eh...nowhere dus. Onze vlucht was uiteraard vertraagd en kennelijk de laatste vlucht van de dag. Dus ja, alles werd vast gesloten en de lichten gingen uit, maar de deur naar de landings-/startbaan werd wel even gezellig open gezet en dus konden we samen met de laatste 20 mensen op de uitkijk staan of ons vliegtuig som al binnen kwam.... Koen en Britt stonden gezellig naast op de landingsbaan te wachten en zagen ineens wat lampjes aan de horizon, wat inderdaad ons vliegtuig(je...) bleek te zijn. Hij landde, draaide even 360 graden, wij erin en hopla....daar gingen we. Komisch. En gelukkig veilig met ons propellor kistje in Yangon geland.....De dag erna vlogen we weer naar Singapore en zo eindigde deze mooie reis naar het bijzondere Myanmar.....Het was weer een onvergetelijke en indrukwekkende vakantie!