January & February: a lot to tell!

Ja sorry..., hier zijn we dan eindelijk weer eens! Het is even rustig geweest aan het Moormann whereareyou.etc weblog front, maar we zijn dan ook erg druk met inburgeren en acclimatiseren oh ja, en zwemmen natuurlijk. Wouter en ik concludeerden nl. net het weekend, toen we na de Pizzeria nog even het zwembad indoken en al bubbelend in de jacuzzi de afgelopen twee maanden evalueerden, dat het gek genoeg erg lang geleden lijkt dat we in Amerika waren en het al best begint te wennen hier in warm Singapore. En dan zijn we dus toch pas twee maanden hier. Het moet gezegd: feit dat we hier omringd worden door vele Nederlanders, maakt het integreren wel een stuk makkelijker. Daarnaast lijkt onze keuze om in een condo te gaan wonen met veel expats en veel kinderen tot nu toe ook een goede geweest, want het maken van vrienden voor ons en voor Koen en Britt gaat hier ook een stuk makkelijker.

Wat hebben we tot nu toe dan allemaal gedaan? Op zich niet zo veel spectaculairs. Wouter is na een eerste maand inwerken en inlezen hier op kantoor in Singapore nu volop aan het reizen in Azië; van Thailand tot China, Korea, Indonesië naar Vietnam. Genoeg nieuwigheden en sightseeing voor hem dus deze eerste maanden. Moeders ziet vooral de school, de Hollandse club, de supermarkt en het zwembad. Ook leuk hoor, maar de reis-kriebels zijn al latent aanwezig...

Begin februari kwam onze container al aan uit Amerika. Het blijft een heel leuke en gekke aangelegenheid...Eind december sta je in de sneeuw in Chicago al je spullen in een grote zee container te laden, begin februari gaat in de warmte en volle zon het slot er weer af hier in Singapore en wat is het eerste wat er uit komt? Onze sneeuwschuiver!!!! Hahaha! Echt heel nuttig dat die de halve wereldbol is overgegaan...maar niet heus. Anyway, ik kan uit ervaring vertellen dat een 40 ft. container uitpakken en een plek geven in huis bepaald geen eenvoudige klus is. Downsizen is al helemaal niet aan te raden trouwens, maar goed met een beetje creativiteit en drie weken later zijn we uitgepakt en ingericht. Eigen huis is goud waard, het gras bij de buren is hier ook niet groen (want het is er niet), ook ik ben thuis waar ik Douwe Egberts drink en hoe het klokje thuis tikt - tikt het bij jullie ook niet...of zoiets.

Koen en Britt zijn inmiddels alletwee lekker ingeburgerd op de Hollandse School en het bevalt erg goed. Koen voelt zich als een vis in het water in zijn klas (groep 2). Erg leuke kinderen en hij is echt opgenomen in de groep, super. Hij biechtte me net zelfs op dat hij een klein beetje verliefd is...maar dat mocht ik niet aan papa en Britt vertellen maar dus vast wel de weide web-wereld (www) ingooien via dit medium, toch? Britt moest wel echt even wennen op de peutergroep Jip & Janneke, maar gaat nu ook met plezier en is er bijna klaar voor om begin april (wanneer ze 4 wordt) de overstap naar de basisschool (groep 1) te maken. Koen voetbalt op maandagmiddag op school in de volle zon en die haal ik dan na een uur op, echt zo rood als een tomaat. Het is volgens mij niet niks om met 30 graden en 95% luchtvochtigheid een uur op een kunstgrasveld rond te rennen iedere week...ppfff. Maar hij vind het geweldig.

Daarnaast hebben ze allebei nog twee keer in de week zwemles op de Hollandse Club. Gaat ook prima en er zijn meestal ook wat vriendjes uit Koen z'n klas, dus dan zwemmen en spelen ze daar nog een hele tijd samen. En ach...soms blijven we zo lang hangen dat we meteen maar lekker daar eten. Prima restaurant, heerlijke setting zo op het terras aan het water tussen de palmbomen met inmiddels al vrij wat bekenden. Dus meestal kiezen de kids met wie ze aan tafel willen zitten en wij schuiven aan, soms met 3 of 4 gezinnen tegelijk: hoe meer zielen, hoe meer vreugd dus inderdaad.

Eind januari is Koen ook nog 6 geworden, dit keer geen grootse thuisparty zoals de afgelopen keren in Amerika, maar een heus tropisch zwembadfeestje, natuurlijk buiten. En da's ook heel bijzonder als je eind januari jarig bent en de afgelopen twee jaar juist in de dikke pakken sneeuw je verjaardag hebt gevierd. Hij was natuurlijk net 2 weken op school begonnen, dus het was nog geen hele grote groep jongens die hier op de stoep stond. Maar wel gewoon toch 4 leuke jochies uit zijn klas uitgenodigd en de kids van Sascha en Judith. Lekker zwemmen, taart en limonade bij de pool, nog meer zwemmen en chips en limonade bij de pool. Helemaal goed en helemaal jarig en helemaal 6....

En wat doe ik? Ik ga overdag nog al eens op pad met Sascha (mijn beste lieve aloude vriendinnetje uit Wageningen dus) en/of Judith (mijn steun&toeverlaat nieuwe vriendinnetje uit Chicago, vrouw van Wouters collega Frederik die vorig jaar de overstap van de USA naar hier maakten) die me wat wegwijs maken in Singapore wat super handig maar vooral ook supergezellig is! Maar ook in het weekend of 's avonds zijn dat onze maatjes, we spreken ook nog al eens af in het park, in de stad of op de Club waar we dan weer gezellig met z'n allen even eten. Dat is echt super, de kids zijn de hele avond foetsie, spelen gewoon met iedereen en rennen gewoon rond en wij kunnen met z'n allen gewoon eens even rustig kletsen en genieten van een (echt goeie!) witte wijn tot soms echt laat. Een zogenaamde win-win situatie dus!

Voor de rest integreer ik me suf, niet alleen met Nederlanders maar ook met wat Amerikanen die ik via-via-en-nog-meer-via leer kennen. Goed voor mijn Engels zullen we maar zeggen... Dus mijn 'niet-werk agenda' raakt inmiddels al aardig gevuld met vooral koffie, lunch, playdates, een keertje Ikea of de Mall in de stad, etentjes en af en toe een borrel :-) Ik leer dus onder hand toch al wel echt leuke meiden/vrouwen/dames (hoe noem je onze leeftijdscategorie nou eigenlijk: of toch maar meisjes?) kennen en zo af en toe wordt er een Dutch Dames Diner georganiseerd waar iedereen kan aanhaken. Leuk om weer nieuwe mensen te leren kennen en ook om leuke eetgelegenheden te ontdekken.

Begin februari hebben we uitgebreid meegedeeld in de Chinees Nieuwjaarsvreugde. Dat is The Event of the Year en wordt hier dus echt erg groots gevierd. Dan ligt het openbare leven hier een paar dagen zo goed als plat. Op 3 februari is het Jaar van het Konijn ingegaan. Gong Xi Fa Cai! Dat zijn dus mijn eerste (en vrees ook de laatste...) Chinese woorden die ik ken haha: Happy New Year dus :-) Met Judith en Frederik en hun meiden (Fleur en Marlou) zijn we Chinatown in geweest. Erg leuk, druk, indrukwekkend, gezellig en alles erg rood. Wij 'witneuzen' waren op twee handen te tellen, dus echt een zeer Chinese aangelegenheid. Op school werd de traditionele Lion Dance opgevoerd, indrukwekkend met een hoop kabaal.

Nog een sportief hoogtepunt in huize Moormann: vorige week werd Koen gevraagd om in te vallen in het zwemteam voor jongens van 6 jaar. De zwemclub "Dutch Dolphins" houdt 5 keer per jaar een soort tournooi tegen 4 andere clubs en ze hadden een 'kleine snelle jongen' nodig (citaat zwemjuf). Dus toen we een keer na de zwemles weer eens te lang waren blijven hangen en net zaten te eten, kwam de zwemjuf om te vragen of ze Koen even op de 25 meter mocht timen. Dus zo gezegd zo gedaan, Koen werd aan het team toegevoegd en volgde twee dagen later een heuse zwemtraining tussen vooral grote en oudere kinderen. Een uur lang banen zwemmen, afgewisseld met opdrukken en zelfs een oefening waarbij hij (nadat hij al drie kwartier had gehad) een heel baantje moest doen met letterlijk een blok aan zijn been: een redelijk stevige 9 jarige meid moest gedurende de hele baan zijn benen vasthouden, als extra tegengewicht! Ik dacht dat Koen halverwege zou verzuipen, maar onze kanjer bleef stug doorzwemmen...de held! De navolgende week werd er nog wat geschaafd aan zijn techniek en het duiken vanaf een startblok. Eigenlijk vooral dat laatste was een beetje te lastig en werd dus gewoon vervangen door een grote plons vanaf het startblok :-) Zondag was de wedstrijddag. Het duurde zowaar de hele ochtend en Koen moest twee keer Freestyle (a.k.a. borstcrawl) doen. Volledig geïmponeerd door de vele aanwezige zwemmers (grote 16 jarigen) en toeschouwers, had hij de eerste keer even niet helemaal door dat hij na 1 baantje gewoon moest aantikken voor de tijd en mocht stoppen. Onze doorzetter keerde dus keurig en begon aan zijn tweede lap. Ocherm...daar sta je dan als ouder, machteloos en stiekem in de lach schietend op de kant. Gelukkig dook een teamgenoot er achter aan om hem na drie slagen tot stoppen te brengen. Maar laat niemand zeggen dat onze Koen geen doorzetter is haha! En al deze zwemmerij leverde hem wel 2 bronzen medailles op. Gelukkig zag Koen het verschil tussen blinkend brons en blinkend goud nog niet. Dus in zijn visie heeft hij dubbel goud....(pppssst, niets zeggen, laat hem maar even mooi in die goudheidswaan!)

Kortom, de balans opmakend van de eerste twee maanden: het besef dat we nu hier zijn (...en voorlopig blijven....) is aan het komen en ik geloof echt dat we zelfs ook al gewoon weer aan het genieten zijn. Natuurlijk missen we nu ook al wel weer sommige dingen en vrienden uit the good old States, maar ach...hier is ook weer enorm veel leuks en nieuws en goeds te ontdekken en leuke vrienden te maken! En oh ja, de reiskriebel is inmiddels omgezet in een daadwerkelijk geplande eerste Azië vakantie: de eerste week van april gaan we een weekje naar Thailand, zin zin zin!!!

Bij deze beloof ik weer wat vaker en dan wat kortere updates te gaan plaatsen (zou ik dat kunnen??). Excuus en bedankt voor jullie tijd....liefs van ons allen uit Singapore!