Summer 2010: USA/Canada

Om na een paar weken Nederland weer een beetje te her-inburgeren hier en daarnaast een voor ons nog onbekend deel van de States te kunnen bekijken, besloten we dit jaar op vakantie richting de noordelijke westkust te gaan. Dat werd dus Washington State aan de Stille Oceaan met Seattle, Mount Rainier, Olympic National Park, Indian Reservations, Hot Springs en het enige regenwoud van de VS: Hoh Rainforest. Omdat alleen dat maar een beetje saai zou kunnen zijn (..ehum..) besloten we er een stukje Canada aan toe te voegen: Vancouver Island, Vancouver en de Sunshine Coast ten noorden daarvan.

Op 31 juli vertrokken we, vanaf Milwaukee Airport dit keer, naar Seattle. Gewoon binnenlands vluchtje zou je denken, maar toch nog ruim 4 uur vliegen en 2 uur tijdsverschil. Daar 's avonds aangekomen meteen naar het hotel en de volgende dag Seattle bekeken. Net als San Fransisco lekker heuvelachtig, ook aan het water maar hier dan een fantastische 'Pike Place Market': een overdekte markt aan de baai van Seattle uit 1907 (zie je wel, er is wel iets ouds te vinden hier!) in twee verdiepingen waarvan deels ondergronds met allerlei kraampjes en stalletjes verse vis/groente/fruit, kunst, kleding, handwerkprullen etc. Het is een van de oudste openbare boerenmarkten van Amerika en iedere dag geopend met wel 500 verschillende stallen/kraampjes. Bij 'Pike Place Market' is ook de allereerste Starbucks ter wereld te vinden, voor 'die hard' Starbucks fans zoals ik natuurlijk the place to be...zoals ook voor al die andere 'coffee addicts' en dus lange rijen voor de ingang. Maar gelukkig is er in Seattle op heel veel andere plekken ook genoeg koffie te krijgen! Uiteraard de Seattle Space Needle opgegaan voor fraai uitzicht over de stad en de haven.

Die middag doorgereden naar ons eerste huisje, vlakbij Mount Rainier: een 4392 meter hoge berg met enorm veel gletsjers en ook vulkanische kraters. Huisje was fantastisch: een fraaie houten hut midden in het bos met eigen vuurplaats en gebruik van een hot tub. Vooral dat laatste was een regelrechte tref, want de hele rest van de vakantie wilde Britt terug naar "...dat huis met de blue pool...". Twee dagen gewandeld op en nabij Mount Rainier met prima weer, mooie bergweiden, herten, marmotten en lunchen op de sneeuw. Toch best een pittige klim voor als je nog maar 3 bent, maar met een kleine beetje hulp hier en daar kwam ook Britt heel goed mee en ze vond het net als Koen prachtig. Mooi uitzicht natuurlijk, maar ook de weg er naar toe door de bossen over de bergpas naar boven was erg fraai. Het ging allemaal dus voorspoedig toen we ineens toch allemaal beren op de weg zagen.....letterlijk!!! Geloof het of niet, maar een zwarte moederbeer met haar twee jonkies stak pal voor onze auto de weg over, we moesten echt voor ze stoppen om ze over te laten steken. Geweldig toch! We waren echt 'flabbergasted' zoals ze dat hier zeggen, dat we dit zomaar mee maakten. Volgens velen, hoorden we daarna, hebben we echt geluk gehad dat we beren gezien hebben en zeker een moederbeer met jonkies. De kans dat je ze daadwerkelijk zo dicht bij ziet is echt best klein schijnbaar. Fantastisch dus!

Daarna een flinke rit door naar de kust en het Olympic National Park met het rainforest en de hot springs. Bij de kust was het te koud en mistig om een plons in de Pacific te nemen, maar prima voor fraaie klim- en klauterpartijen op de aangespoelde boomstammen. Daarna het regenwoud in voor een kleine hike. Zeker een mooi bos en een leuke wandeling, maar eerlijkheid gebied te zeggen dat na onze eerdere ervaringen van primitieve wandeltochten echt diep in de jungle van Zuid Amerika (jaren terug), dit een klein beetje tegenviel. Huisje nummer twee waar we daarna heen reden was echter geweldig: een mooie houten hut in het midden van niets, hertjes in de tuin, lekker BBQ-en, borrelen en naar de zonsondergang kijken, helemaal prima. De dag erna reden we naar de volgens de brochure veelbelovende hotspring. Al op de bomvolle parkeerplaats zagen we vooral veel net-iets-te-dikke oost europese families en we keken elkaar aan....maar besloten na een uur rijden toch maar te gaan kijken. Bovendien hadden we Britt al blij gemaakt dat we weer naar een 'blue pool' gingen, per slot is de temperatuur van een hot spring te vergelijken met die van de hot tub natuurlijk! Helaas, het was gewoon een veredeld zwembad in helaas vergane glorie staat met veel dikke Russen en schichtige, schriele Japanners...en wij dus. Voor ons helaas wederom een beetje een tegenvaller maar Koen en Britt vermaakten zich echter prima in het warme, maar volgens hen wel wat stinkende water (understatement van de eeuw: met het water diep uit de grond het ruikt er gewoon naar rotte eieren!).

De volgende ochtend mocht ik mijn verjaardag vieren, met echte kado's en twee erg blije kinderen die de kadootjes natuurlijk al een hele week in de koffer mee sleepten en ze nu eindelijk mochten geven. Echt grappig, want ze vertelden me die dagen daarvoor stukje bij beetje steeds meer wat er ongeveer allemaal gekocht was, steeds direct gevolgd door een: "...maar dat mag je natuurlijk nog niet weten mama!" Toen snel alles inpakken en naar de haven voor de boot naar Vancouver Island. Op de boot aten we gebak: donuts met gekleurde sprinkels - jammie! Na een boottocht van anderhalf uur aangekomen in Victoria, de hoofdstad van Vancouver Island. Lekker rondgeslenterd en terrasje gepakt. Daarna door naar ons derde huisje....oh nee, zagen we nu pas duidelijk: een cóndo. "Hmmm....had jij die geboekt of ikke?", het klonk ineens niet zo interessant meer! En dat bleek ook zo te zijn. In een oud soort appartementencomplex, ingeklemd tussen een begraafplaats en een vuilstort, met vooral 75+ bewoners, hadden wij dus onze condo waar het enrom stonk naar sigaretten rook. Ggrrr, had mijn verjaardag toch graag verder gevierd op een leuker plekje. We besloten toen maar even wat te gaan eten om ook maar weg te zijn uit dat stinkhok. We zaten inmiddels op een uur rijden van Victoria en dit plaatsje was echt niks te vinden, behalve een McDonalds. Tsja....toen hadden we weinig keus. En geloof het of niet maar we waren, tot op die avond dus, nog nooit met Koen en Britt in een Mac beland en ze wisten dus ook echt nog steeds niet van het bestaan ervan. Dat was dus wel het meest pathetic verjaarsetentje ooit: McNuggets, frietjes en een Diet Coke...

De dag erna een stuk van het eiland bekeken, helaas regende het die dag non-stop en hebben we dus daarom ook een insectenmuseum bezocht. Wel erg leuk en met misschien nog een groot therapeutisch effect voor iemand met een spinnenfobie, zie foto! De laatste dag daar hebben we vanuit Victoria een Whale Watch Tour gedaan van drie uur het water op. En ja, na ruim twee uur tuffen werd er ineens een walvis gespot. We hebben er dus eentje gezien, althans....z'n rug. Veel meer dan een beetje rondzwemmen en fonteintjes water spuiten zagen we niet, maar toch: we hebben er eentje gezien! ;-) Bij aankomst heerlijk in de zon bij een uitstekend restaurant aan de haven mijn mislukte verjaardagsetentje nog maar even goedgemaakt....

De volgende dag hebben we de boot naar Vancouver genomen. Leuke en frisse stad, het centrum wel kleinschaliger dan Chicago, maar met daarentegen een fantastisch mooi, leuk, levendig en groot park waar werkelijk van alles te doen was. Daarna nóg weer een boot genomen naar de Sunshine Coast, noordelijk van de stad en ingeklemd tussen de vele wateren. Gelukkig was dit vierde huisje weer helemaal leuk en prima, met fruit-/moestuin waar we zelf mochten oogsten en daarna opeten (bramen, frambozen, bosbessen, wortels en aardappels) én een zwarte beer die zo nu en dan om het huis rondscharrelde en ook wat van de moestuin mee pikte. Wij hebben 'Mister Black Bear' gelukkig geen handje geschud bij ons huisje zelf, maar zagen hem wel op een van de dagen daarna gewoon ook weer vlak voor ons de doorgaande weg oversteken: gaaf!

Hier zaten we vier dagen en deze dagen hebben we gebruikt om lekker te relaxen, zwemmen en genieten van de mooie soms verlaten strandjes, rotsen, zee-sterren, krabbetjes, klauteren op aangespoelde boomstammen, lezen, dammetjes maken, hutten bouwen en af en toe een wijntje....Na een paar heerlijke dagen moest helaas de terugreis naar Seattle weer ingezet worden. Boot weer terug naar Vancouver en daar vlakbij een hele grote hangbrug bezocht. Indrukwekkend lang, indrukwekkend hoog en indrukwekkend wiebelig. Nog wat rondgekeken in Vancouver, doorgereden naar Seattle en daar de laatste nacht in hotel. De volgende dag naar de dierentuin, nog even Pike Place Market gezien, wat gegeten en toen wachten op het vliegveld voor onze terugvlucht die pas om middernacht ging, de zogenaamde Red Eye Flight zoals dat in vlieg-jargon heet (de volgende dag snap je ook waarom!). Ging prima, met tijdsverschil erbij gerekend waren we weer om 07.00 uur thuis. Home Sweet Home en zeker ook Home Sweet Eigen Bedje...na twee weken op uit-trek-bank-bedjes in de huiskamers geslapen te hebben omdat Koen en Britt steeds prins- & prinsesheerlijk in het echte tweepersoonsbed lagen zodat wij nog even op konden blijven, was het een verademing om toen thuis lekker in ons eigen bed te kunnen gaan liggen. Ergens om 2 uur 's middags werd de hele familie weer wakker, niet meer moe maar nog steeds voldaan na een mooie vakantie.