New stories and pictures!

Yes, we’re back with a brand new story and pictures, directly from our home straight to your own Super-Duper-Computer! Ga er maar weer goed voor zitten...

Zoals beloofd nog even verslag van Koen’s 4e verjaardag en met name: The Party. We hadden dus, overigens op uitdrukkelijk verzoek van de jarige zelf, besloten zijn feestje thuis te vieren. Omdat hij op zondag jarig was, konden we het feest ook echt op zijn verjaardag zelf vieren, wat bij gemis van de opa’s en oma’s en ander verjaardagsbezoek normaal in Nederland dus wel heel leuk was. Uiteindelijk hadden we een ‘gastenlijst’ met negen namen, boys and girls, klasgenootjes, buurvriendje- en vriendinnetjes en Nederlandse vrienden-kinderen. Tel daar de ouders die meekwamen bij op en het was aardig vol in huis. We hadden een dame uitgenodigd om facepainting te doen, maar op Koen na wilde (durfde?) niemand z’n/d’r gezichtje te laten beschilderen. Dat was jammer, want we wilden een groepsfoto met alle beschilderde koppies printen en meegeven in de fotolijstjes die de feestgangers zelf aan het versieren (bekliederen) waren. Nou ja, mocht de pret niet drukken, want de dame in kwestie kon ook heel goed ballonnen blazen en daarvan teckels, bloemen, zwaarden en hoofdeksels in elkaar draaien. Daar was wel genoeg animo voor, dus al snel dienden de roze ballon-teckels indien nodig ook als zwaard en zaten de aanwezige ouders met ballonhoedjes als ware ze door Prada of Dolce & Gabbana zelf ontworpen, op hun hoofd… Maar we hadden een vol programma, dus joegen we iedereen naar de kelder alwaar we een serie Oud Hollandsche Spellen hadden klaargezet. De kids werden blootgesteld aan koekhappen, stoelendans, sponsrennen en spijkerpoepen. Voor eerstgenoemde onderdeel was de kostbare allerlaatste Peijnenburg Ontbijtkoek ingezet en wat denk je…? Een van de jochies haakte meteen af met “I just don’t like the taste!”, zucht… Afijn, de andere spellen werden beter begrepen en gewaardeerd, al vonden vooral de meegekomen ouders het ‘nail-pooping’ een beetje dubieus en hoogstwaarschijnlijk ook ‘not done’ haha! Toen hebben ze allemaal nog heerlijke cupcakes versierd met allerlei gekleurd glazuur en M&M’s en glitters en andere zoetige versiersels. En uiteraard werd er meteen goed gebruik gemaakt van het lichtelijk over-the-top kado wat wij Koen gegeven hadden: zijn eigen Super Bounce House. Zie het videootje wat op de site geplaatst is… Toen iedereen weer vertrokken was kon Koen eindelijk zijn kado’s uit gaan pakken en we moeten toegeven, hij is heerlijk verwend. ’s Avonds kwamen de buren nóg een keer langs en bleven meteen maar mee pizza eten, dus om 21.00 uur ging Koen moe, maar zeer tevreden naar bed.

Volgende feest was het bezoek van de andere opa en oma, de ouders van Wouter die begin februari een week hierheen gekomen waren. Dat was natuurlijk genieten: weer veel gedaan, van twee keer Down Town tot de ‘buurtsuper’, uit eten bij een echte Burgerplace, naar het bos met de boerderij, Lake Michigan, de mannen zijn gaan golfen en ook mee naar de scholen van Koen alwaar opa meteen kon aanhaken op 'Dad’s Night' samen met natuurlijk dad himself. En verder net als oma genieten van het in Amerika zijn en vooral van de kleinkinderen en zij van hen! De voorraadkast is voor even weer gevuld met vlokken, gestampte muisjes, belegen kaas, hagelslag en ja dus gelukkig ook weer Peijnenburg Ontbijtkoek!

What else? Gewoon wat wetenswaardigheden van hier die sommigen van jullie die een poosje in Amerika hebben gewoond (en dat zijn er toch nog wel een paar de meelezen!) wel zullen herkennen. Zo ben ik iedere keer weer verbaasd als ik een moeder zie rondlopen met een mega grote button op haar jas met een foto van haar zoon of dochter erop. In veel gevallen in Cheerleader of Highschool tenue afgebeeld met de inmiddels oh-zo-herkenbare “Cheeeeeeeeese”-smile op hun gezicht. Wonderlijk… En dan de gewoonte om allerlei stickers op de auto te plakken. Naast stickers met de politieke voorkeuren (iedere McCain aanhanger heeft de sticker op de auto natuurlijk meteen verwijderd, nu prijken slechts nog de ‘Vote Obama’-stickers op de bumper), ook veel stickers met teksten als: “I’m a proud Illinois High School Mum” of de niet weg te denken “God Bless America” en “My son is in the US Army” stickers. Ik zag laatst zelfs een vrouw met een tas waarop in koeienletters “I’m a proud army wife” stond. Moet toch eens gaan kijken of er een markt in Nederland is voor stickers met “Ik ben een trouw Balkenende- fan” of tassen met “Ik ben een trotse Philipsvrouw”of zoiets…

Moet ook nog steeds wennen aan de regels op de gelijkwaardige kruising. Geen voorrang voor rechts, maar voor wie er het eerste aan komt rijden. Nou moet ik zeggen dat het meestal wel duidelijk is, maar als je onverhoopt tegelijk aankomt moet je óf heel brutaal zijn (en dat zijn de Amerikanen doorgaans niet, dus wordt het niet in dank afgenomen als je het wel doet) óf de andere partij diep in de ogen kijken en dan hieruit op maken of jíj eerst kan gaan of dat je hem eerst moet laten gaan…blijft gek!

Verder kennen ze hier dus geen 2e kerstdag, maar ook geen 2e paasdag (en natuurlijk geen Koninginnedag!), maar zijn er wel heel veel andere feestdagen in het leven geroepen. Niet allemaal nationale feestdagen, maar wel veel school-vrije dagen. Om de haverklap is Koen dus weer vrij van school, wat nu natuurlijk geen probleem is omdat ik gewoon nog thuis ben. Iedereen is wel ook heel druk met wat de invulling gaat zijn voor de lange summerbreak. Vanaf half mei tot 1 september hebben de scholen vakantie. Daarentegen worden er vanuit allerlei hoeken en instanties Summercamps aangeboden waar je je kind per week op kan inschrijven. We zijn nog in beraad wat we Koen al dan niet willen gaan laten doen naast de 5 extra Summercampweken waar hij in de ochtend naar zijn Montessorischool kan blijven gaan. Hij heeft het Engels nu toch echt heel aardig opgepakt en boekt per dag enorm resultaat. Hij zit daardoor ook echt lekker in zijn vel en wij genieten van het Engelse gebrabbel van hem. Britt gaat als een speer…met alles behalve praten: geen Nederlands en geen Engels. Komt vanzelf goed, men (expatkenners) zegt dat er straks ineens een mix van beide uit gaat komen, we wachten nieuwsgierig af! En tsja, de ‘ik ben (bijna) twee en ik zeg nee’-fase is ook recent aangebroken. Hier noemen ze dat heel positief de ‘terrible two’-fase…ach, ik vind het tot nu toe vooral nog wel erg grappig om ook een andere kant van Britt te zien, maar vraag over een paar maanden nog maar eens!
Last but not least het weer. Koud en warm wisselen zich nu per dag af. Vandaag nog weer echt koud en verse sneeuw, maar morgen kan dat ineens weer weg zijn. Wel blijf ik me verbazen over het vele aantal echt strakblauwe superzonnige dagen. Tot nu toe moet ik zeggen dat ik zelfs echt van de winter geniet. Superkoud, veel sneeuw, maar prachtig met veel zon! Wil niet zeggen dat ook wij uit gaan kijken naar de zomer natuurlijk!
Nou dit lijkt me voor nu meer dan voldoende of al veel te veel…waarvoor sorry!